شاخص‌های کیفیت آب استخرهای شنا و اندازه گیری آنها
شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر یکی از مهمترین و اصلی‌ترین مسائلی است که باید در استخرهای عمومی و حتی شخصی مورد بررسی قرار گیرد. زیرا بر اساس این شاخص‌ها سلامت شناگران تضمین می‌گردد حال اگر این موضوع مورد بی توجهی افراد و مسئولان قرار گیرد موجب بیماری شناگران خواهد شد. بعضی از این بیماری‌ها مسری بوده و حتی موجب می‌گردد تا مدت زمان زیادی عوارض آن همراه فرد باقی بماند. به دلیل اهمیت شاخص‌های کیفیت آب استخر تصمیم گرفتیم آن را مورد بررسی قرار داده است تا انتهای مطلب همراه ما باشید.
مهمترین شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر
با وجود اینکه در میان تجهیزات استخر، وسایل و مواد مختلفی برای تضمین کیفیت و سلامت آب استخر وجود دارد، اما بررسی مداوم کیفیت آب استخر نیز بسیار ضروری است. به دلیل اینکه استخرها محیطی مستعد برای بیماری‌های پوستی و عفونی هستند، لازم است در نگهداری آنها ارزیابی شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر مورد توجه قرار گیرد. در ادامه مهمترین شاخص‌های کیفیت استخر را بررسی می‌کنیم.
شاخص شیمیایی
یکی از شاخص‌های کیفیت استخر وجود مواد شیمیایی است. در صورتی که نگهداری و پایش مناسب استخر به درستی انجام نگردد، خطرات بسیار زیادی از نظر بهداشت عمومی برای افراد به دنبال خواهد داشت.
شاخص میزان سختی آب
عوامل شیمیایی بسیار زیادی بر آب تاثیر می‌گذارند. یکی از این مواد شیمیایی قلیائیت و سختی آب است که بر خورندگی و رسوب آن تاثیر دارد و موجب کاهش طول عمر تاسیسات استخرهای شنا می‌گردد. بر اساس مطالعات و تحقیقاتی که بر روی میزان سختی و قلیائیت آب استخر شهرهای ارومیه، یزد و کرمان انجام شده، آب ارومیه از نظر میزان سختی نسبت به شهرهای کرمان و یزد مطلوبیت بیشتری دارد.
میزان کلر آب
یکی دیگر از شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر بررسی میزان کلر آزادی است که در آب‌ها باقی مانده است. طبق استانداردهای ملی در ph برابر ۷.۲ الی ۸، مقدار کلر آزادی که در آب باقی مانده برابر ۱ تا ۳ گرم در هزار لیتر یا همان ppm است. در حالی که اگر ph برابر ۵.۷ یا ۶.۷ باشد، مقدار کلر آزاد باقیمانده در آب باید ۶.۰ میلی گرم باشد تا چشم شناگران دچار سوزش و آبریزش نگردد. پس می‌توان به این نتیجه رسید که تنها غلظت کلر آزاد باقیمانده عامل اصلی برای گندزدایی آب استخر نیست و باید میزان ph آب‌ها حتما در نظر گرفته شوند.
میزان کدورت آب‌ها
کدر بودن آب که اصولاً از آن به عنوان کدورت آب یاد می‌کنند، توانایی آب در عبور دادن نور بوده و یکی از ویژگی‌های فیزیکی آب و شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر است. این ویژگی یکی از معیارها برای میزان جذب نور و یا پراکندگی نور به وسیله ذرات معلق در آب است. صاحبان استخر نسبت به کدورت آب بی توجه بوده و اقدامی برای ضدعفونی آن نمی‌کنند. این کار موجب می‌گردد، مقدار یون‌های هیپوکلریت در ph بالا افزایش پیدا کرده و اثر کلر روی میکروب‌ها کاهش یابد. کلر زیاد در آب موجب سوزش چشم، آلرژی، درماتیت پوستی و ناراحتی‌های گوارش و تنفس می‌شود. در نتیجه باید گفت کدورت یا کدر بودن آب مانع اصلی برای بهبود فرآیند گند زدایی و کاهش عملکرد مواد گند زدایی می‌گردد.
سنجش میزان ph آب از مهمترین شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر
مهمترین شاخص های کیفی استخرهای شنا، بررسی میزان ph آب آن است. در این مورد باید خاطرنشان نمود که شاخص‌های ph میزان خاصیت قلیایی یا اسیدی بودن آب استخر را به خوبی نشان خواهند داد. میزان ph با کارایی کلریک رابطه معکوس دارد. به این معنا که با افزایش مقدار ph آب استخر کارایی کلرها به شدت کاهش پیدا می‌کند. اگر ph از حد استاندارد پایین‌تر باشد، مشکلاتی مانند خوردگی لوله‌های آب رسانی و سیستم‌های تصفیه، از بین رفتن کلر، ایجاد لک، تحریک و سوزش چشم شناگران را ایجاد می‌کند. طبق مطالعاتی که در آمریکا انجام شد، هرگاه میزان ph آب استخر و کلرهای آزاد موجود در آن به درستی اندازه گیری گردد، می‌توان با اطمینان گفت ۹۵ درصد احتمال قضاوت آلودگی آب وجود دارد. استخرها به طور ذاتی تمایل به افزایش میزان ph دارند.
قلیائیت کل
قلیائیت کل یکی دیگر از شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر و از پارامترهای مهم در تعادل شیمیایی آب است. این پارامتر میزان یون‌های کربنات، هیدروکسید و سایر مواد قلیایی موجود در آب را به خوبی نشان می‌دهد. شاخص قلیائیت کل بیانگر مقاومت آب در برابر ph است. این بدین معناست که مواد قلیایی موجود در آب مانعی برای تغییر ناگهانی ph است. حال در صورتیکه قلیائیت کل آب استخر پایین باشد، علاوه بر ناپایدار کردن آب، موجب خوردگی در سطوح بتنی و رنگی شدن استخر می‌گردد. این امر یکی از دلایل سبز شدن آب استخر است. برعکس هرگاه مقدار قلیائیت کل آب استخر بالا برود آب استخر کدر می‌شود. حتی در قسمت‌هایی شاهد رسوب آب استخر هستیم.
عمل پتانسیل اکسیداسیون_ احیا از شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر
عملیات اکسیداسیون در آب یک عامل اکسید کننده به حساب می‌آید. این عامل برای تشخیص و بررسی روند گندزدایی در استخرهای شنا به خوبی مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. بین پارامترهایی نظیر اکسیداسیون و کیفیت باکتریولوژی آب یک همبستگی خوب وجود دارد که میزان اکسیداسیون استاندارد باید mv 700 _650 باشد. در صورتی که میزان اکسیداسیون از مقدار استاندارد آن خیلی کمتر باشد، فرایند گندزدایی آب استخر با سرعت خیلی پایین تری انجام خواهد شد.
استرپتوکوک‌های مدفوعی
یکی از ارگانیسم‌های شاخص کیفیت آب یا همان معیارهای ارزیابی کیفیت آب، استرپتوکوک‌های مدفوعی هستند. این میکروارگانیسم ها در مجرای روده‌ای انسان و حیوانات موجود هستند. حداکثر استرپتوکوک‌های مدفوعی که در آب استخر باید موجود باشند، برابر ۱۰۰ عدد در ۱۰۰ میلی متر آب است. حال اگر این میزان خیلی بیشتر گردد، شناگران در معرض بیماری‌های روده و معده قرار می‌گیرند.
درجه حرارت آب از شاخص های بهداشتی کیفیت آب استخر
قاعدتاً حرارتی که استاندارد استخر است، باید حدود ۲۹ درجه سانتیگراد باشد و یک شرایط مطلوب و ایده آل برای استخر فراهم آورد. در صورتی که دمای آب استخر از حد استاندارد بالاتر رود، یک محیط مناسب برای رشد میکروب و جلبک‌ها فراهم می‌آورد.
استافیلوکوک اورئوس
یکی دیگر از باکتری‌های موجود در آب استخر که به عنوان شاخص کیفیت آب استخر شناخته می‌شود، استافیلوکوک است. این باکتری در تعیین کیفیت آب استخر بسیار کمک کننده می‌باشد. بیشترین میزانی که این باکتری می‌تواند در آب داشته باشد ۵۰ در 100 میلی متر آب است. در صورتی که بیشتر شود، موجب عفونت‌های پوستی، چشمی و التهاب گوش خارجی خواهد شد.
دیدگاهتان را بنویسید